ทุกวันนี้ ดนตรีเมทัลอาจจะไม่ใช่ดนตรีกระแสหลักที่เสพง่ายสำหรับคนทั่วไป แต่เชื่อหรือไม่ว่า ประเทศไทยมีวงดนตรีเมทัลชั้นดีอยู่เป็นจำนวนมากที่มอบพลังให้กับคนฟังเพลงชาวหูเหล็ก ราวกับว่าพื้นที่ของดนตรีเมทัล คือพื้นที่แห่งมิตรภาพและการปลอบประโลมในรูปแบบที่หนักหน่วง รุนแรง ทว่าหนักแน่นและจริงใจไม่แพ้ดนตรีแนวอื่นๆ
และในบรรดาวงดนตรีเมทัลทั่วฟ้าเมืองไทย The Darkest Romance เป็นวงเมทัลที่น่าจับตามองวงหนึ่ง หลังจากประสบความสำเร็จจากอัลบั้ม Words เมื่อปี 2020 The Darkest Romance กลายเป็นวงดนตรีเมทัลที่เป็นที่รู้จักค่อนข้างแพร่หลาย ทั้งจากดนตรีที่ดุดัน เต็มไปด้วยโทนและสีสันที่หลากหลาย เนื้อหาของเพลงที่หลายคนเรียกว่า “พูดแทนใจ” และที่สำคัญคือจุดเด่นอย่างความยาวของเพลงในอัลบั้ม Words ที่มีความยาวกว่า 10 นาที ซึ่งกลายเป็นลายเซ็นที่ไม่ว่าใครก็ต้องพูดถึง
จากดนตรีและเนื้อเพลงที่หม่นมืด ว่าด้วยปัญหาสังคมและสภาพจิตใจของมนุษย์ ปีนี้ The Darkest Romance กลับมาพร้อมกับอัลบั้มใหม่ ชื่อ “Sentence” ที่ยังคงทางดนตรีอันจัดจ้านและหนักแน่น พร้อมกับชื่อเพลงทั้งหมด 11 เพลง ที่เรียงเป็นประโยคได้ว่า “ฉัน-ไม่-เคย-มี-ความสุข-มาก-เท่านี้-มา-ก่อน-เลย-ในชีวิตนี้” ซึ่งฟังดูแล้วอัลบั้มนี้ก็น่าจะมีโทนที่สว่างขึ้น ทว่าเมื่อได้ลองฟังแต่ละเพลงแล้ว ความสุขกลับไม่ได้เป็นเพียงภาพเดียวที่พวกเขาต้องการสะท้อน เพราะถึงที่สุดแล้ว มนุษย์ก็ไม่ได้มีแต่ด้านที่มีความสุขเพียงอย่างเดียว แต่มีมิติมากมายที่ซ้อนทับกันอยู่ภายใน
ด้วยเวลาไม่นานนัก The Modernist ตอบรับคำเชิญจาก The Darkest Romance ที่เปิดวงพูดคุยกัน และพาเราไปทำความรู้จัก “ประโยคแห่งความสุข” ของพวกเขาทั้ง 4 คน
จักรวาลแห่งคำพูดและประโยค
จากอัลบั้มแรก 70,000,000 – 1 = 0 ในปี 2010 The Darkest Romance ออกแบบอัลบั้มต่อๆ มาของตัวเอง ให้มีความเชื่อมโยงกัน และล่าสุด อัลบั้ม Sentence ที่เปิดตัวในปีนี้ ก็เป็นผลงานที่เชื่อมโยงกับอัลบั้มที่แล้ว คือ Words นำไปสู่จักรวาลแห่งถ้อยคำมากมาย ที่ก่อรูปเป็นเรื่องราว คล้ายกับซีรีส์เรื่องหนึ่งที่ว่าด้วยความเป็นมนุษย์
“Words พูดถึงเรื่องคน Sentence ก็พูดถึงเรื่องคน Words พูดเรื่องความรู้สึก Sentence ก็พูดเรื่องความรู้สึก แล้วก็ด้วยคำว่า Words ที่แปลว่าคำ กับ Sentence มันคือคำว่าประโยค ด้วยประโยคใดๆ ก็ตาม มันจะประกอบจากคำหลายๆ คำเสมอ และบางคำสำหรับบางคนมันแปลความหมายได้ยาวเหยียดเป็นประโยคได้เลย”
“ดังนั้นด้วยลูกเล่นทางภาษามันพลิกกลับไปกลับมาอย่างนี้ มันเลยเป็นความสัมพันธ์ระหว่างว่า คำหนึ่งคำ แปลได้ยาวๆ หรือประโยคหนึ่งประโยคประกอบด้วยหลายๆ ส่วนเสมอ มันคือคนหนึ่งคน คนหนึ่งคนไม่ได้มีมิติเดียว คนหนึ่งคนมีมิติที่อยู่ข้างใน กับคนหนึ่งคนอาจจะมีมิติที่อยากสื่อสารออกมาข้างนอก” แม็ก – ธิติวัฒน์ รองทอง นักร้องนำ มือเบส และนักแต่งเพลงของวงกล่าว
11 เพลงในอัลบั้ม Sentence อาจเรียกได้ว่าเป็น “major change” ของ The Darkest Romance ทีเดียว ซึ่ง ซีเกม – ธณัตชัย เหลือรักษ์ มือกลองของวง เล่าว่า แนวเพลงในอัลบั้ม Sentence จะแตกต่างจากเดิมในแง่ของรายละเอียดข้างใน อารมณ์เพลง ความรู้สึกส่วนตัวของศิลปินผู้เล่น รวมทั้งวิธีการเล่าเรื่องโดยรวม
“ตอนออกมาแยก มันก็เป็นแบบหนึ่ง แต่พอมาฟังเรียงกันจริงๆ มันเหมือนเป็นอีกเพลงหนึ่งด้วยซ้ำ อันนี้ก็ไม่เคยทำมาก่อน ไม่ว่าจะกับวงไหนหรืออัลบั้มที่เคยทำมา อันนี้ก็เป็นเรื่องที่แปลกใหม่ครับ อ๋อ… เราทำแบบนี้ก็ได้ด้วยเหรอ เหมือนเราทำหนัง เหมือนเราทำซีรีส์เรื่องหนึ่ง แต่ละตอนมันก็มีเรื่องเล่าของมัน พอรวมทั้งหมด มันคือหนังเรื่องเดียว” ซีเกมกล่าว
“ฉัน-ไม่-เคย-มี-ความสุข-มาก-เท่านี้-มา-ก่อน-เลย-ในชีวิตนี้”
อัลบั้ม Sentence ประกอบด้วยเพลงจำนวน 11 เพลง ที่เมื่อนำชื่อเพลงมาเรียงต่อกัน จะอ่านได้เป็นประโยคว่า “ฉันไม่เคยมีความสุขมากเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิตนี้” ซึ่งถือว่าเป็นอะไรที่แปลกตาไม่น้อย จนเราอดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามถึงประโยคนี้ และแม็กตอบว่า
“ตอนนั้นรู้สึกว่าเป็นประโยคที่เรียบง่าย พอเราพูดคำนี้ออกมาเราก็รู้สึกว่า คนคนหนึ่งจะมีความสุขได้มากๆ เหลือเกิน ด้วยข้อความ ด้วยอะไรก็ตามที่เราเห็น ‘ฉันไม่เคยมีความสุขมากเท่านี้มาก่อนเลยในชีวิตนี้’` คนคนนี้มีความสุขมากเลยนะ หลังจากที่ฟังประโยคนี้เฉยๆ”
“แล้วผมมานั่งสังเกตในตอนนั้นว่า ถ้าเราซอยมันออกมาเป็นคำๆ ล่ะ ความหมายมันจะยังเหมือนเดิมอยู่ไหม เขายังเป็นคนที่มีความสุขเหมือนเดิมอยู่ไหม หรือจริงๆ แล้วระหว่างทางของความสุขนั้น ระหว่างทางของความรู้สึกนั้น มันผ่านอะไรมา เป็นสเต็ปๆ “ฉัน” เราเขียนอะไรเกี่ยวกับคำว่าฉันได้บ้าง “ไม่” เราเขียนอะไรเกี่ยวกับคำว่าไม่ได้บ้าง “เคย” เราเขียนอะไรเกี่ยวกับคำว่าเคยได้บ้าง แล้วพอลองมานั่งทำการบ้านกับคอนเซ็ปต์นี้ด้วยตัวเองมาเรื่อยๆ ทะเลาะกับตัวเองมาเรื่อยๆ ก็ค้นพบว่า บางอย่างมันมองแค่กรอบนอกไม่ได้ บางอย่างมองแค่ปกไม่ได้ ถ้าเราตัดสินทุกอย่างแค่สิ่งที่เห็นในแวบแรก เราจะไม่รู้เลยว่าจริงๆ รายละเอียดข้างในเป็นอะไร เขาผ่านอะไรมา”
ด้วยเหตุนี้ นักแต่งเพลงประจำวงผู้นี้จึงเริ่มทดลองและตีความความคิดเหล่านี้ ขณะเดียวกัน กระบวนการทำงานก็ทำให้แม็กเริ่มปลดเปลื้องความเป็นตัวเองในอดีต สู่การเป็นคนใหม่พร้อมกับอัลบั้มใหม่นี้
และอีกหนึ่งปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในระหว่างทางของการโปรโมตแต่ละ “เสี้ยว” ในอัลบั้มนี้ คือการที่บรรดาแฟนเพลงพยายามปะติดปะต่อชื่อเพลงที่ปล่อยออกมาทีละเพลง กลายเป็นธรรมเนียมที่เจ้าของพิมพ์เขียวโปรเจ็กต์นี้เฝ้าดูอย่างสนุกสนาน
“พอชิ้นแรกปล่อย สองกับสามเป็นคอนเซ็ปต์ที่ออกมาคู่กัน คือ ‘ไม่’ กับ ‘เท่านี้’ ที่มันสามารถดูวนกันได้ แล้วก็เจอ ‘ก่อน’ อีก คนเริ่มมาประกอบกันแล้ว มันเลยกลายเป็นความบังเอิญที่เราอยากจะให้คนได้รู้ทีละเพลง ทีละเพลง และเพราะคอนเซ็ปต์ของ Sentence มันจะมีฟอร์มที่ถูกประกอบไว้แล้วรออยู่ แต่เราปล่อยทีละชิ้นๆ แล้วก็เป็นพวกเราเองที่บอกว่า ลองสลับเล่นกันก็ได้นะ แล้วคนก็สลับเล่นกันจริงๆ แล้วก็มันดันประจวบเหมาะกับการที่แผนเราต้องปล่อยเพลงมากขึ้น มากขึ้น คนก็ยิ่งเอาไปประกอบเรียงกัน บางคนก็เอาไปประกอบสลับ บางคนก็เอาไปวางหัววางท้าย วางบนวางล่าง”
“โดยส่วนตัวเราเป็นคนวางโครงมาตั้งแต่ต้น เราก็เลยรู้สึกว่า ไหนอยากดูซิว่าประกอบอย่างไร ‘มา เท่านี้ ไม่ มาก’ แล้วอะไรมา อะไรมาเท่านี้มาก ‘มาก ไม่ มา’ เออใช่ มากยังไม่มา ‘มา ไม่ มาก’ อะไรก็ว่ากันไป มันเหมือนเป็นเลโก้ จริงๆ ผมรู้สึกว่า เออ เรามีพิมพ์เขียวของเลโก้โดยรวมอันนี้อยู่ แต่การได้เห็นคนตีความไม่ว่าจะเป็นการเอาเพลงมาเรียง หรือแม้กระทั่งฟังแล้วคิดเห็นอย่างไรต่อเพลง เราก็สนุกกับการได้เห็นคนคิดแบบนี้ไปด้วย” แม็กกล่าว
ความท้าทายและการทะลุขีดจำกัด
หากภาพความสุขในอัลบั้ม Sentence ซุกซ่อนไปด้วยความรู้สึกมากมายที่สับสนปนเปกัน ทั้งความโกรธ ความรู้สึกผิด ความเศร้า ความหวัง ความสะใจ ในกระบวนการสร้างความสุขของ The Darkest Romance ก็อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายเช่นกัน โดยเฉพาะแรงกดดันจากระยะเวลาการทำงานอันจำกัด และภาวะจิตใจของตัวศิลปินเอง
ซีเกมกล่าวว่า ความท้าทายอย่างแรกของการทำอัลบั้มนี้ คือ “ทำให้ทัน” เนื่องจากสถานการณ์โควิด-19 ที่ส่งผลให้การทำงานเพลงในสตูดิโอต้องหยุดชะงัก รวมถึงแผนการโปรโมตต่างๆ ที่ต้องปรับเปลี่ยนไปตามมาตรการป้องกันโรค
“สมมติไทม์ไลน์เรามันคือ 2 ปี โควิดมันกินไป เอาจริงคือ 1 ปี++ ไปเลย ในช่วงที่เราเคยวางไว้ อัลบั้มนี้มันเลยต้องอัดเข้าไป คือบริหารเวลายากพอสมควร อันนี้ก็เป็นหนึ่งในความท้าทายแล้ว แล้วเวลาบีบไม่พอ เพลงดันยากอีก”
“ถ้าเทียบกับอัลบั้มที่แล้ว จริงๆ ถ้าเรานับระยะเวลามันพอกันนะ อัลบั้มหนึ่งมันก็จะเกือบชั่วโมง ระยะเวลาเท่ากัน แต่อัลบั้มที่แล้ว สุดท้ายเราทรีตว่ามันเป็น 5 เพลงอยู่ดี มันเพลงละ 10 นาที รวมกัน 50++ แต่เราก็คิดว่าเราเล่น 5 เพลง เราต้องทำงาน 5 ครั้ง จบ แต่นี่คือ 11 คูณ 2 น่ะครับ มันคือทุกอย่างคิดคูณ 2” ซีเกมอธิบาย
“คือเพลงสั้นลงก็จริง แต่เวลาที่ต้องทำงานคือคูณทบกันเข้าไป” แม็กเสริม
ด้าน ก้อง – ก้องอุดม ใจทัศน์กุล มือกีตาร์ ก็เล่าเสริมว่า ภารกิจที่ต้องทำมากมายในอัลบั้มนี้ รวมถึงโปรเจ็กต์พิเศษที่เข้ามาแทรก ทำให้เขากังวลใจไม่น้อยว่าจะทำงานไม่เสร็จ แต่สุดท้าย ทั้งวงเองและทีมงานค่าย GeneLab ก็นำพาให้อัลบั้ม Sentence เสร็จสิ้นลงจนได้
อย่างไรก็ตาม แม็กยอมรับว่า ส่วนหนึ่งที่ส่งผลให้การทำงานล่าช้า คือภาวะ Writer’s block ที่เขาเผชิญอยู่ในช่วงโควิด-19 ส่งผลให้การทำงานของเขาไม่ราบรื่นอย่างที่เคย
“กลายเป็นว่าผมอยู่ในช่วงหนึ่งที่คิดหัวแทบแตกก็ไม่สมบูรณ์ ทำอะไรก็รู้สึกไม่ดี ไม่โอเค จนมันกลายเป็นเขียนออกมาแล้วไม่ได้ ไม่ได้เลย Writer’s block รู้สึกว่าทำงานกับตัวเองได้ยากมาก ทะเลาะกับตัวเอง แบบว่าทำไมมันยังไม่โอเควะ ทำไมมันยังไม่ดี กลายเป็นว่าเวลามันยังเดินตลอด แต่ผมเขียนงานออกมาไม่ได้ ก็กลายเป็นความท้าทายที่มันไม่ใช่แค่ท้าทายตัวเอง แต่มันกระทบคนอื่นด้วย ก็คงเป็นจุดยากตรงนี้ แต่พอผ่านมาได้ก็รู้สึกว่า เออ หาทางออกไม่เจอก็ออกทางเข้าสิวะ”
“แต่พอตอนที่เขียนได้ปุ๊บ มันก็จะเป็นการทะลุขีดจำกัดของตัวเองว่า เออ เราลองทำสิ่งที่เราไม่เคยคิดจะทำ และทำมันให้ได้ดีไหม มันยังคงเหลืออยู่ มันยังคงมีอยู่ และผมคิดว่าเราก็ยังไม่ได้ทำทุกอย่างหมดแล้วหรอก มันน่าจะมีอะไรอย่างอื่นที่เราไม่เคยทำเพิ่มขึ้นไปอีก เช่น ซาวนด์ที่ใช้ใน ‘ความสุข’ ก็เป็นซาวนด์ที่ไม่เคยทดลองใช้มาก่อนในเพลงอื่นๆ หรือแม้กระทั่ง มองง่ายๆ อย่างเพลง ‘ฉัน’ ที่มีท่อนสแลปเบสไปด้วย ร้องไปด้วย ผมจะเล่นยังไงวะ เป็นต้น ก็เป็นขีดจำกัดทางร่างกายและขีดจำกัดทางความคิดที่ต้องก้าวข้าม” แม็กกล่าว
ส่วน เต้ – ปัฏฐสิทธิ์ ห้วยห้อง มือกีตาร์อีกคนของวง ก็ได้สะท้อนถึงความท้าทายที่เขาต้องเผชิญ คือความคาดหวังที่มีต่อตัวเอง
“คือตอนทำ Words น่ะ เราก็ไม่รู้หรอกว่าคนจะเอาพวกเราขนาดนี้ เราก็ขอบคุณที่ได้รับคำชม ได้รับการยอมรับ เราก็ขอบคุณมาก แต่มันก็อดไม่ได้ว่า เรามีตรงนี้แบกอยู่ในใจเหมือนกัน ว่างานชุดนี้ เราจะไปถึงมาตรฐานตรงนั้นหรือเปล่านะ ก็ยอมรับว่าก็แบกไว้ในใจเหมือนกัน แต่พอทำไปเรื่อยๆ มันก็รู้สึกว่าถ้าแบกไว้ แม่งทำไม่มีความสุขแน่ ก็ช่างแม่ง ตรงนั้นมันเป็นเรื่องที่เราควบคุมไม่ได้อยู่แล้ว ใครจะชอบหรือไม่ชอบ แต่พอทำเสร็จทั้งหมด เออ เรามีความสุขกับทุกงานที่ปล่อยออกไป แล้วมานั่งฟัง ตัวผมโคตรแฮปปี้เลย”
“ก็เลยรู้สึกว่าอะไรตรงนั้นน่ะ ไม่เป็นไรเลย ใครจะชอบหรือไม่ชอบ ถ้าชอบก็ถือว่าเป็นโบนัสสำหรับวง สำหรับพวกผม อันนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องท้าทายในใจผม ในระหว่างการเดินทาง การทำอัลบั้มในครั้งนี้” เต้กล่าว
นอกเหนือจากความคาดหวังที่มีต่อตัวเองแล้ว เต้ยังต้องรับบทบาทที่ทั้งใหม่และหนัก นั่นคือการผันตัวจากมือกีตาร์แนวเมทัล มาเล่นท่อนฟังก์ ในเพลง ‘ฉัน’ และสวิงแจ๊ซ ในเพลง ‘ในชีวิตนี้’ ซึ่งเป็นแนวดนตรีที่ไม่เคยเล่นมาก่อน
“เป็นสองเพลงที่แบบ ‘แม็ก ให้กูเล่นจริงเหรอ’ มืออย่างแข็งเลยนะเนี่ย มือคนร็อก คนเมทัลเนี่ย แต่ผมก็ได้บรรลุคำว่า ‘ฟังก์ปลอม’ หรือ ‘แจ๊ซปลอม’ เอาจนแล้วจนรอดได้ ก็ถือว่าประสบความสำเร็จเหมือนกันนะ อัลบั้มนี้ ได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ” เต้กล่าว
“ถ้าแจ๊ซปลอมผมก็มีบ้างนิดหน่อยครับ ไดนามิกมันไม่ได้น่ะครับ มือผม คือผมจะรู้เลยว่า ข้อมือขวาของผมจะไม่พลิ้วเหมือนของชาวบ้านเขา ฟังก์นี่หนักเลยฮะ จะไม่ค่อยดีเท่าไร ยิ่งถ้าเป็นแจ๊ซ มันจะมีไดนามิกแบบแจ๊ซจ๋าๆ ซึ่งผมก็ทำไม่ได้ครับ ตอนอัดก็พี่กร ซาวนด์เอนจิเนียร์ของเราก็ช่วยเยอะอยู่ครับ”
“แต่ที่มีปัญหาก็คือ ตัวผมเองน่ะครับ ที่ทะลุก็คือจังหวะยก อันนี้แหละครับที่เป็นปัญหาที่ยิ่งใหญ่ของผม สุดท้ายก็ผ่านมาจนได้ ทะลุไหม ก็ทะลุครับ บางทีก็ทะลุไปเลย เล่นไม่ตรงครับ ก็มีบ้าง มันไม่ใช่จังหวะที่ผมคุ้นชิน แต่ก็ทำได้พอประมาณ ก็ไม่แย่เท่ากับที่ได้ฟังเดโมตอนแรก เล่นแล้วก็ อืม พังเลย ตั้งแต่อินโทร” ก้องเสริม ตามด้วยเสียงหัวเราะของเพื่อนร่วมวง
ความสุขของ The Darkest Romance
เมื่อถามว่า ความสุขของ The Darkest Romance ณ ขณะนี้ คืออะไร แม็กตอบคนแรกว่า
“ผมคิดว่าความสุขของผมคือตอนนี้ คือปัจจุบัน ปัจจุบันคืออะไร ปัจจุบันคือผมยังได้ร้องเพลง เรายังอยากเป็นคนที่พูดเรื่องที่เราอยากจะพูด และสื่อสาร ใช่ เรายังได้สื่อสารอยู่ และเราคิดว่าเรามีเรื่องจะพูดอยู่อีกเรื่อยๆ และเราคิดว่าเราจะหาทางเล่ามันได้อีกเรื่อยๆ”
“แต่ผมมีความสุขที่ได้ทำ และผมมีความสุขที่ได้มีชีวิตอยู่ ได้อยู่กับคู่ชีวิตที่ดี ได้อยู่กับแมว ได้เจอความสุขเล็กๆ น้อยๆ ในทุกวัน ได้เล่นดนตรีอยู่กับแก๊งนี้ ได้มีโอกาสไปทัวร์ในที่สุด ได้มีโอกาสเล่นคอนเสิร์ตตามงานต่างๆ ได้มีโอกาสร้องเพลงเหล่านี้”
ส่วนซีเกมเล่าว่า เมื่อก่อนความสุขของเขานั้นเกิดขึ้นได้ยากและซับซ้อน ทว่าเมื่อเติบโตขึ้น ความสุขของเขากลับเรียบง่ายราวกับชีวิตของแมวตัวหนึ่ง ที่เปิดประตูออกจากบ้านไม่ได้ ก็กลับไปนอนที่เดิม พร้อมยกตัวอย่างเนื้อเพลง “ความสุข” หนึ่งในเพลงของอัลบั้ม Sentence ที่ว่า “ความสุขที่แท้ ที่ตามหาไกลแสนไกล อยู่แค่นี้เอง”
“จริงๆ มันแค่นั้นเลย ทุกวันนี้ก็คือ ไปเล่น นั่นก็คือความสุขอย่างหนึ่งแล้ว หลังเล่นเสร็จมีคนเข้ามาขอถ่ายรูปแล้วบอกว่า ‘พี่ ขอบคุณที่ทำเพลงนี้ขึ้นมา’ ก็เป็นความสุขอีกรูปแบบหนึ่งแล้ว มันเป็นสิ่งเล็กๆ นิดๆ หน่อยๆ เอง แค่นั้นมันก็ได้แล้ว” ซีเกมกล่าว
ด้านก้องและเต้นั้นคล้ายกัน คือความสุขอยู่ที่การได้เล่นดนตรี
“การที่ยังได้เล่นดนตรีอยู่ก็ถือว่าเป็นความสุขสำหรับผมแล้วครับ เพราะว่าด้วยอายุ ด้วยภาระหน้าที่ บางคนก็ต้องหยุดเล่นดนตรีไปเลย เพื่อไปใช้ชีวิต ไปดำรงชีวิต แต่ผมยังโชคดีที่ได้เล่นดนตรีกับเพื่อน ได้เล่นแนวที่ชอบ ได้ทำสิ่งที่ชอบ อันนี้ก็เป็นความสุขของผมมากๆ อย่างหนึ่ง” ก้องกล่าว
“ความสุขของเต้ก็คล้ายๆ ก้องครับ ที่ยังได้เล่นดนตรีอยู่ ได้เล่นแนวแบบนี้ด้วย ผมว่าผมโชคดีที่ได้เล่นกับทีมนี้ ได้เล่นในเนื้อหาแบบนี้ ที่พวกเราไม่สนอ่ะ จะทำแบบนี้อ่ะ ก็ขอบคุณค่ายด้วยที่ยังให้ทำกันอยู่ ขอบคุณ สองบั้มแล้วนะ”
“หลักๆ เลย ตอนนี้ก็มีความสุขมากๆ เลยคือ วงมีทัวร์แล้ว วันที่ต้องแชร์ ต้องโพสต์โปสเตอร์อันนั้น ยังตื่นเต้นอยู่เลย ใจยังสั่นอยู่เลย เกิดขึ้นแล้วเหรอวะ คือผมน่ะ มีความรู้สึกส่วนตัวว่าวง TDR มันคงไม่เหมาะกับการไปเล่นร้านเหล้าหรอก มันคงไม่ใช่ที่ของเราจริงๆ ด้วยเนื้อหาเพลง ด้วยสไตล์เพลง แต่พอมันเกิดขึ้นแบบ จริงเหรอ เออ… ไปได้นี่หว่า แล้วพอไปเจอคนจริงๆ โห… เยี่ยมเลย แฟนเพลงมาให้กำลังใจกัน ร้องกันคอตึงไปหมด อังกอร์กันทุกที่ โห… นี่เหรอวะเนี่ย โคตรมีความสุขเลย ช่วงนี้ความสุขของผมคือการได้ออกไปเจอแฟนเพลง” เต้สรุปความสุขของเขา
Content Creator
